İNANMAYIN

Yarım ağızla edilen bir teklife , yarım ağızla söylenen herhangi bir söze inanmayın mümkün mertebe.
Çünkü canla başla edilen bir teklifte ya da söylenen basit herhangi bir sözde bile , gözlerde bir ışıltı olur.
Bunu fark edersiniz.
Siz siz olun , o ışıltıyı görmüyorsanız , size söylenen hiçbir şeye inanmayın.
Lütfen !
Tabi üzülmek istiyorsanız ...
Tercih meselesi.
Benimki naçizane bir tecrübe tavsiyesi.


ESRA AKAR

ARTIK

Yeterince çirkinleştin.
Artık kendimi sana layık görebilirim.

ESRA AKAR

BİR ADAM

Bir adam sevdim ben .
Gözleri kalbime , elleri tenime , sözleri ruhuma değdi .
Hiç benzeşmiyorduk oysa .
O bencil , düşüncesiz , yalancıydı.
Gel gör ki çok güzel gülüyordu .
Konuştuğunda bir insanı değil de en sevdiğim melodiyi dinliyor gibiydim .
Tersi çok pisti mesela .
Kabalıksa , öyle bir kabalaşıyordu ki akıllara zarar !
Yapayalnızdı ayrıca .
Etrafı kalabalıktı ; ama o yalnızdı.
Kimseye bir şey anlatmazdı .
Anlatmadığı yetmiyormuş gibi bir de ''beni anlamıyorsun'' diyordu .
O hiç anlatmadı ben de bilemedim , anlayamadım .
Dağınıktı .
Kendisi , düşünceleri , hayalleri ve doğruları...
Hepsi darmadağındı .
Çözerim , hallederim , ona güzel olan şeyleri öğretebilirim sandım .
Olmadı .
Zamanla bir de baktım ki ben ona benzemişim .
Artık benzeşmişiz.
Ben de kabalaşmışım .
Ben de yalanlar söylemeye başlamışım .
Her şeyim darmadağın olmuş ve etrafımdakilere rağmen , yalnızlaşmışım .
Kimseye konuşmaz olmuşum .
Konuşmamış , bir de '' beni anlamıyorlar''ı pelesenk etmişim dilime .

Dağlarda yalnız yaşayan , elindeki tek silahı yalan olan ve o silahla insanları öldüren ve bundan zerre utanç duymayan bir eşkıyaydı o.
Alışageldiği o hayat anlayışını değiştiremediğim gibi ben de ona benzedim günbegün .

Bir adam sevdim ben .
Gözleri kalbime , elleri tenime , sözleri ruhuma değdi .
Değmişti bir zamanlar .

Bugün ...
Dağlardayım !
Dil dile değdi zira .

ESRA AKAR