''Sevdiğin'' olarak değil de ...
Nasıl anlatayım ?
Bir bebek olarak görüyorsun artık beni.
Bunun ne kadar kötü bir his olduğunu asla bilmeyeceksin.
Hani bebeğin önüne oyuncaklarını yığarsın ya ...
Sanki sana ihtiyacı yok zannedersin.
Oyuncaklarıyla oynar,etrafına gülücükler saçar ...
Senin varlığın o an o kadar da önemli değilmiş gibi görünür.
O bebek,karnı da acıksa,altına da yapsa ya da herhangi bir yeri ağrıyor olsa bile anlamaz bunu.
Oyuncaklarıyla oynamaya dalmıştır çünkü.
Bebek işte .
Tüm bu olumsuzlukları senin fark etmen gerekir.
Yani o bebeğin mutlu olduğu anlarda bile,sana deli gibi ihtiyacı vardır.
Ya da uyutursun bir bebeği.
Sonra odadan sessizce çıkarsın.
Işıkları ya da televizyonu kapatırsın ''uyanmasın'' diye.
Evin diğer sakinlerine ''şşşt'' diyerek sustursun hatta onları da.
Arada gidip bakarsın uyuyor mu diye.
Ya da odaya doğru kulak kabartırsın.
Ondan ses gelmediği müddetçe ''aman aman iyi'' dersin. ''Uyuyor.''
O bebek huysuzlanmadıkça,bağırıp ağlamadıkça sana her şey yolundaymış gibi görünür.
Ama şunu bilmelisin ki o bebek oyuncaklarıyla da oynasa,uyusa da,aslında hep en sevdiğine ihtiyacı vardır.
Konuşmuyor,ağlamıyor,bağırıp ortalığı inletmiyor olmam sana ihtiyacım olmadığı anlamına gelmiyor.
Etrafıma gülücükler saçıyor olabilirim.
Ya da bir şeylerle meşgul de olabilirim.
Lakin ağrıyan yerlerim var !
Çoğu zaman açım.
Ve bazı şeyleri tek başıma halledemiyorum.
Madem bir bebek muamelesi yapıyorsun bana ...
O zaman lütfen hatırla.
En sevdiğime ihtiyacım var aslında.
_ESRA AKAR_
