17 Temmuz 2017 Pazartesi

ANAHTAR

Bir anahtar var.
Herkesin anahtarı ayrı.
Kişinin her şeyini açacak ve sadece kendinde olan tek bir anahtar.

Başkasının söylediği sözler,verdiği akıllar,başkalarından alınan;ama asla işe yaramayacak olan anahtarlardan farksızdır.

Kiminin evinde,kiminin anılarında,kiminin geçmişinde,kimininse geleceğindedir bu anahtar.
Bazılarının ise kendi içlerinde...
Hayat denen şeyin amacıdır sanki bu anahtarı bulmak.
Bulunduğu gün her şey;ama her şey değişir.
Sözde değil ,GERÇEKTEN değişir her şey!
Evreka!
Ne olay ama!
Anahtarımı bulalı öyle çok olmuş ki.
Farkında olmadan,bilinçsizce öyle çok kapı açmışım ki anahtarımla.
Öyle çok iş başarmışım da farkında değilmişim aslında.
Ben hiç başkalarının anahtarlarını kullanmamışım.
O anahtarın ne olduğunu bilmeden halletmişim her şeyimi.

Bazen bir bira açmışım o anahtarla.
Bazen bir ağaca isim kazımışım.
Bazen duvardan çıkmak üzere olan bir çiviyi sağlamlaştırmışım.
Kullanıp kullanıp yerine atmışım.
Ayraç yapmışım en sevdiğim varlığın öğretilerine kimi zaman.
Kimi zaman dengesiz duran bir masanın bacaklarından birinin altına koymuşum ve daha hatırlayamadığım bir çok şey.

Sadece bir fikir oluştursun diye yazdığım bu basit şeylerin dışında bir de öyle kapılar açmışım,öylesine imkansızları oldurmuşum ki...

Bilinçsizce kullandığım o anahtarın aslında ne denli önemli olduğunu,hayatımın amacını oluşturduğunu anlayalı da çok oldu.

Yapacağım tek ve çok basit bir şey vardı.
O anahtarı olduğu yerden çıkarmak.
Kullanıp kullanıp yerine koyduğum o anahtarın nerede olduğunu hatırlamayı istemek ve hatırlamak sadece bir an aldı.
Bir an!
Kaybım olmadı aslında.
Onu olduğu yerden çıkarmaktı mesele.
Buldum,elimi uzattım ama kaldıramadım.
Formdan düşmüştüm sanırım.
Gücüm kalmamıştı,kilo almıştım,kaslarım güçsüzdü falan filan.
Radikal bir kararla,çok kısa bir sürede baktım icabına hepsinin.
Anahtar?
Elimde :)
Ve ben bunun huzurunu asla anlatamayacak olmanın acısını yaşıyorum.
Açamadığım kilit kalmadı hayatımda.
Her gün bir yenisini açıyor olmanın hazzını yaşıyorum şu sıra.

Kendi anahtarınızı,o hep başkalarında arayıp durduğunuz o ufak ama en elzem nesneyi bulmanız umuduyla...

_ESRA AKAR_

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder