ANNE GİBİ

Şöyle baksana bir bana.
Gerçekten beni mutlu etmek bu kadar zor mu ?
Gayriihtiyari bir tebessümünün bile beni nasıl uysallaştırdığına bir bak.
Kendimden önce seni düşündüğümü nasıl görmezsin?

Bir anneyi düşün.
Evladını nasıl kendi gözünden bile sakındığını hatırla.
Bütün gün yaşadığı tüm o yorgunluğu,evladını kucağına aldığında nasıl da unutur ?
Kendinden önce onu doyurur.
Önce onu yıkar.
Önce onun hastalığını iyileştirir.
Hep önceliği evladıdır.


Evet benim bir evladım yok;ama...
Tıpkı bir anne gibi önceliğim hep sen oldun.
Sen doyduğunda ben de doydum.
Hep senin için dua ettim.
Hasta olduğun günlerde aklım hep sendeydi.
Seni izlerken kaç gece uyuyamadım,sayısını bilmiyorum.
Senin '' koca bir adam '' olduğunu unutup nasihat verdim.
Hayatı , insanları , kötülükleri anlatmaya çalıştım bilmiyormuşsun gibi.
Amacım senin hep mutlu olmandı.
Ben olmasam bile ...


Bir kadının , ne yaparsa yapsın her seferinde tereddütsüz affedeceği tek kişi evladıdır.
Anne kıyamaz evladına.
'' Büyüyor '' der evladı hata yaptıkça.
Usanmadan alır karşısına,saatlerce konuşur.


Evet ben bir anne değilim; lakin seni tereddüt etmeden , ne yaparsan yap hep affettim .
Beni un ufak etmene rağmen hem de !
Seni sana rağmen , bir annenin evladını sevdiği gibi sevdim.
Gözümden sakındım.
Sevmeye doyamadım.
Hatta sevmeye kıyamadım.


Sen ?
Sen ne yaptın ?
Annesini , onun anlattıklarını anlamayan her evladın yaptığını yaptın.
Bana en büyük haksızlığı , beni anlamaya çalışmayarak yaptın.
Senin için yapılan fedakarlıkları tıpkı bir evlat gibi umursamadın.
Sana bir şeyler anlatıldığında , vurup kapıyı  çıkıp gittin .
Sen yokken seni düşünmekten uykularımdan vazgeçtim ben.
Yanımda olmadığın anlarda, karnın açtır belki diye ,  kendimi de aç bıraktım.


Ben bugünlerde bir anneyi anlayabiliyorum.
Nasıl karşılıksız olduğunu sevginin...

Mütemadiyen üzülüyorum senin için.
Hem bir evlat gibi sevildiğini göremediğin , hem de anne olma ihtimalinin olmayışından dolayı beni hiçbir zaman anlayamayacağın için !


ESRA AKAR