İNANMAK !!!

Yanınızda size inanan insanlar olduğunda bir şeyleri başarmak çok kolay oluyor;ama etrafınız sadece kuru kalabalıksa ve size inanan da yoksa,bilmem kaç sıfır yenik başlıyorsunuz başarmaya.
Öyle bir güvensizlik baş gösteriyor hayatınızda.
Ağzınıza aldığınız lokmayı çiğneyen dişlerinize bile güveniniz olmuyor.
''Yok canım ben yutmamışımdır bu lokmayı,başkası yutmuştur'' diyecek duruma geliyorsunuz.
Size güvenen,başaracağınıza inanan sadece kendinizseniz,çok zor oluyor başarmak.
Sizin insanlara inanmanız,güvenmeniz,aynı şekilde dönmüyor size.
İçinden bir türlü çıkamadığım bir durum bu.
Anlam veremediğim,adil bulmadığım bir ters orantı.
Kazık attıkça mutlu olunuyor bu gezegende.
Yardım ettikçe yalnız kalınan bir plan burası.
Kimin,ne zaman,ne yapacağı asla önceden kestirilemiyor.
Eğer size hak ettiğinizi veren bir çevreniz varsa çok şanslısınız demektir.
''İyisiyle ve kötüsüyle hak ettiğiniz'' bahsettiğim şey.
Bilerek ya da farkında olmadan yaptığınız kötülüklere de karşılık verilmeli.
Aksi taktirde adaletten bahsedemezsiniz.
Sıfır güzellikle,iyilikle,tertemiz yaratılmış;ama sonradan düzene uyup birbirimizi kirletmiş ruhlarız hepimiz.
Bugün şikayet ettiğimiz ne varsa,hepsi insanoğlunun eseri.
TANRI bile tiksiniyordur bizden belki de.
''Bu benim yarattığım insan değil ki .'' diyordur.
Kötü olan ne varsa yapıp,ruhları kirletip,çıkmaz sokağa girince Allah'tan yardım istiyoruz.
Ne ironi ama !
İyi olanı kötüye dönüştürürken zerre zorlanmayan,yorulmayan insan,kötüyü aklamaya gelince kılını kıpırdatmıyor.
Acınası haldeyiz.
Yine de kimse kimseye acımıyor.
Düşene bir de sen vurmazsan dışlanacakmışcasına yaşıyoruz.
Tanrı böyle yaratmaz ki !
Böylesine bir pislik Tanrı'dan  çıkmaz !
Birbirimizi de , yaşam alanlarımızı da pisleten bizler değil miyiz?
Başlayacak mıyız temizlenmeye?
Peki nereden başlayacağız?
Önce kendimizden mesela ...
Ne dersiniz ?
Sizce de iyi bir başlangıç olmaz mı?

ESRA AKAR